Si Ulo, Kamay at si Paa (Pabula)

         

         Ito ay tinawag na isa sa "gintong pabula" sapagkat ang aral ay mahalaga; isiping mabuti habang binabasa

Minsan ay nag-usap si Ulo,Kamay at si Paa. halos bulungan lamang ang kanilang pag-uusap sapagkat baka malaman ni Tiyan na siya ang pinag-uusapan. 

           Wika ni Ulo, "Hoy, ano'ng palagay nyo, hindi ba iyang si Tiyan ay hari ng katamaran? Lumalabas na parang mga alila lamang niya tayo.

           Matagal nang nasa isip ko iyan," ang sagot agad ni kamay. "kami ng kakambal ko'y wala na lamang inaasikaso sa araw-araw kundi ipaghanda iyan ng makakain. Umaga, tanghali, gabi, ang isinisilid na lamang sa kanya ang hinahanap naming magkakapatid. " 

          "Nasabi ninyo iyan," ang sambit ni Paa at akala ba ninyo'y ginhawa ang lagay namin ng kakambal ko" Kung saan-saan kami nakararating sa paghahanap ng pagkain para sa kanya. Ewan ko ba. Bakit ba tayo'y totoong na paaalipin sa tamad na Tiyang iyan?. Pumadyak pa man din si Paa pagkasabi niyon?

          "At maselan pa," ang sabi ni Ulo. "Napapagod na ako ng kaiisip ng dapat bilhin para sa batugang Tiyang yan."

          "Ano kaya ang mabuting gawin natin para malaman niyang hindi niya tayo maaaring alipin sa habang panahon? Si Kamay ay nagsalita na may kasabay pang kumpas.

          "Ah, alam ko na," ang bulalas ni Ulo, na halos napasigaw sa malaking tuwa.

          " Sssst," ang saway ni Paa. "Ano yong naiisip mo?" Pagwelgahan natin si Tiyan, ang wika ni Ulo. "Magaling, " ang sabi ni Kamay

          "Great! ang sigaw ni Paa. "Kung gayon ," wika ni Ulo "Mula bukas, huwag na tayong kumilos. Hindi na ako mag iisip ng dapat bilhing maisisilid sa kanya.

         "Tama. Hindi na ako magluluto pagka't walang mailuluto," ang wika naman ni Kamay, Sa wakas ay mapapahinga naman kami ng kakambal ko".

         "At kami naman ng kapatid ko ay hindi na mapapagod ng kahahanap ng gusto niyang pagkain, " wika ni Paa. "Sa wakas, tayo'y makagaganti rin kay Tiyan sa matagal na panahong pang aalipin niya sa atin."

         At hindi na nga nag-iisip si Ulo sa pagkaing dapat bilhin para kay Tiyan. Si Kamay at ang kakambal niya'y hindi na rin nagluluto ng pagkain at lumayo na sa kusina. Si Paa at ang kapatid niya'y namalagi na lamang sa bahay at hindi na lumakad maghanap ng pagkain.

          Ngunit ang kanilang katuwaan ay hindi nagtagal. Isang maghapon pa lamang ang nakararaan ay parang nagdidilim na ang paningin ni Ulo at may kirot na pumipintig sa magkabilang tagiliran niya. Hindi halos maiangat nina Kamay at Paa ang kanilang sarili.

        Ako'y nanlalambot," ang wika ni Kamay

         "Kami man ng kakambal ko, "ang wika naman ni Paa.

         "Ako'y nahihilo, " ang wika naman ni Ulo. "Parang umiikot ang lahat. Hindi yata magaling ang ginawa natin, " ang sabi ng dalawa. 

         Sa palagay ko nga, " ang sambit ni Kamay na inayunan naman ni Paa. "Si Tiyan ay wala ngang ginawa at sa malas ay parang tamad na tamad, ngunit" Hindi natapos ang kanyang sasabihin. Noon di'y nag isip si Ulo ng dapat bilhing pagkain. Tinungo ni Paa at ng kanyang kakambal ang palengke. Sa loob ng halos kalahating oras lamang si Kamay at ang kapatid niya'y abalang-abala sa kusina. 

         Nang masidlan na si Tiyan, Si Ulo'y nakaramdam ng ginhawa. Sina Kamay at Paa ay nagkaroon ng lakas at muling sumigla. 

Gintong Aral

        Ang pamilyang hindi nagkakaisa, samakatuwid bagay kanya-kanya ay walang patnubay ng Dakilang lumalang. 

        Ngunit ang sambayanang may Pagkakaisa, may Pagmamahalan, may magandang kalooban at higit sa lahat ay mayroong banal na takot, ay siyang kinalulugdan ng Dakilang lumalalang. 

Si Miming at si Aw Aw (Maikling Kwento)

Si Miming at si Aw-Aw 

Story by: Ofelia Concepcion

Magandang umaga sa inyo mga bata

Alam ba ninyo kung bakit hindi magkakasundo ang aso at pusa?

Ngayong umaga alamin natin ito

Oh! handa na ba kayong makinig?

Aw!Aw!Aw

Ngiyaw! Ngiyaw!Ngiyaw!

Oh! ano kaya ang pamagat ng ating kwento

Tama. Ang pamagat ng ating kwento ay si Miming at si Aw-Aw

Krrrrrrrrkkk

Yan si Miming at si Aw! Aw!

Parehong alaga ni Pokwang, mahal na mahal sila ni Pokwang

Yan ang dahilan kung bakit kahit sa pagtulog ay magkatabi sila ni Pokwang.

Kahit pantay ang pagtingin ng tagapag-alaga ay nagseselos pa rin sila sa isa't isa.

Hmmmm ..Ngiyaw! Mas maganda ang laso niya sa akin, Ngiyaw! Ngiyaw!

Inggit na wika ni Miming sa sarili 

Hmmmmmm!!Awww {may kakabit pang kampana ang kanyang laso, inggit din si aw kay Miming

Naisip ni Aw Aw na mas maganda kung masosolo niya ang pagtingin ni Pokwang. 

(Hrrrrrrrrrrh) Ano kaya ang gagawin ko 

Oh kung ikaw si Aw Aw. Ano ang gagawin mo?

Minsan habang wala si miko ay ginulo ni Aw ang mga laruan nito 

Pooook! crack!

Huuuh"sino ang gumawa nito? Gulat na tanong ni Pokwang na dumating. 

(Hrrrrrrrh) Si Miming! Sumbong agad ni Aw-Aw...Kapag wala kasi nakikialam siya sa mga laruan mo

Sa palagay ninyo pagagalitan kaya ni Pokwang si Aw Aw?

Miming! Miming!

Ito ibinili kita ng sariling mong bola ang wika ni Pokwang kay Miming

Mula ngayon ay ito na ang pinaglalaruan mo 

Nainis si Aw-Aw Hrrrrrrh aw! Aw! Aw!

Nagtagumpay ang plano niya

Si Miming naman alam niyang gusto siyang ipahamak ni Aw-Aw

Nag isip rin siya ng plano para sumama ang pagtingin dito ni Pokwang

Alam ko na itong basura ikakalat ko ito sa kusina, naisip ni Miming.

Nagalit nga si Pokwang 

Sa labas ng bahay pinatulog si Aw Aw labas labas!

Hmmmmmm. iyan ang parusa ko sa iyo, galit na sabi ni Pokwang.

Tuwang tuwa si Miming. Tagumpay ang plano niya.

He......He ..tagumpay ang plano ko. Panalo ako! Panalo ako !

At nang biglang umulan ng gabing iyon. Ginaw na ginaw si Aw Aw

Magbabayad sa akin ang Miming na iyon, banta nito 

Dahil sa galit ay dinamba ni Aw Aw si Miming nang makita ito.

Mabalis na nakatakbo ang pusa kaya hinabol nang hinabol ni Aw Aw.

Nabasag ang mga pigurin at iba pang kasangkapan sa kanilang paghahabulan

Tigilan mo si Miming, saway ni Pokwang

Saan kaya pinatulog mga bata si Aw Aw?

Mula noon pinaghiwalay na silang dalawa

Si Miming nanatili sa loob ng bahay 

Si Aw Aw naman ay sa labas ginawan ng tirahan

Oh mga bata dito nagtatapos ang kwento ni Miming at Aw Aw.

May Aral ba kayong natutunan?

The Cat and Dog

Story by: Ofelia Concepcion

Both Miming and Aw-aw were pets of Miko. Miko loved them dearly. The kind boy would even allow them to sleep in his bed. 

Even if their owner treated them fairly, they were still jealous of each other . His lace is better than mine, Miming said resentfully. Her lace has a bell, Aw-aw thought he will be happier if he gets all of Miko's attention.

One time , when Miko was away, Aw-Aw deliberately scattered his toys. " who did this?" the child surprisingly asked. 

It's Miming! Aw-aw told Miko. "miming plays with your toys after you're gone. Aw-Aw thought Miko will scold Miming. He was wrong. 

I bought a ball for you," Miko said to Miming. "From now on, you will play with this." Aw-Aw was pissed off. His plan had gone awry. 

Miming knew Aw-Aw hatched the plan to discredit her. She also thought of a plan that would make Miko gets mad at him. She scattered the garbage in the kitchen.

Miko was fuming mad. He told Aw-aw to sleep outside the house. "That is my punishment to you!!" he said angrily. Miming rejoiced secretly. Her plan went well. 

It rained that night. Aw-aw shook with cold. Miming will pay for this! he said threateningly.

At the first instance he saw Miming , Aw-Aw jumped at her. Miming was able to scamper away so he ran after her. 

Figurines and other home decors were broken to pieces as Aw-aw chased Miming. Stop it, Aw-aw! Miko shouted at his pet. Since then , Miming and Aw-aw were separated from each other . Miming stayed inside the house .Aw Aw was tasked to stay outside with his own house. 

Florante at Laura

Florante at Laura

Muling isinalaysay ni 

Pablo D. Baltazar

            Si Laura ay kasintahan ni Florante. Tinangay ito ng tatlong lalaki. Sinabi ng mga nakakita na sa bundok ito dadalhin. Agad na sumakay sa kayang kabayo si Florante. Sa paanan ng bundok ay may nakita siyang matandang ita. Nadaganan ito ng malaking puno.Kahit nagmamadali ay huminto si Florante. Tutulungan niya ang lalaki. "Maraming salamat, binata. Alam kong may hinahabol ka pero inuna mo pa akong tinulungan." "Walang anuman po ,tatang. Nagmamadaling umalis si Florante para iligtas si Laura. Kumaway sa kanya ang matanda. "Samahan ka ng Diyos sa iyong misyon, binata." Nakarating sa bundok si Florante. Doon ay inaabangan na siya ng mga lalaking tumangay kay Laura. Sandatahan ang mga ito. "Ngayon ay makakaganti na ako. Binigo ni Laura ang pag-ibig ko dahil sa iyo. Ngayon ay pareho kayong mamamatay," sabi ng pinuno.  Matapos igapos ang dalawa ay sumakay na sa kanilang mga kabayo ang tatlong lalaki. "diyan na kayo. Bahala na sa inyo ang mabangis na leon. Pagkaalis ng tatlong lalaki ay dumating ang mabangis na leon. "Florante, ano ang gagawin natin?. tanong ni Laura. "Nag-iisip ako, Laura," sagot ni Florante. Tinitigan sila ng Leon. Umungol ito nang malakas at saka tumalon para sila sakmalin. Napasigaw si Laura sa takot. "Growwll!".Napatili si Laura nang bigla silang lundagin ng Leon. Ngunit bago sila masakmal ng Leon ay humaginit ang isang palaso. Naghihingalong lumagpak sa lupa ang Leon. Lumabas sa pinagtataguan ang pumana dito. "Tatang" bulalas ni Florante. "Akp nga. Mabuti na lang at nasundan kita." Kinalagansila ng matandang ita. "Marami pong salamat, tatang, "sabi ni Florante. "Walang anuman, binata. Ibinabalik ko lamang ang iyong kagandahang look."